บทที่ 321

ดวงตะวันลอยเด่นอยู่กลางฟ้าเมื่อเสียงเคาะประตูดังขึ้นที่หน้าห้องบรรทมของอลาริค

เขากำลังจัดข้อมือเสื้อนอกสีน้ำเงินที่ปักเลื่อมด้วยดิ้นเงิน ขณะที่ขานรับออกไป ยังคงไม่แน่ใจนักว่าสุรเสียงของเจ้าชายควรเป็นเช่นไร

“เข้ามา”

ประตูเปิดออก และแวมไพร์หนุ่มผู้หนึ่งก้าวเข้ามาด้วยฝีเท้าที่สุขุมและเป็นทางการ เขาดูอ่...